In May 2017 Phillipe Hercher’s invited me to stay on his boat Le Manguier for a ‘sejour artistique’ in Disko Bay on the west Coast of Greenland together with Louis Adam (FR), Romain Lafarge(FR) and Matthieu Litt (BE). The trip started in June 2019 and started by going from Aasiat to the little Island of Kitsisarsuit (Kronprinsen Ejland) halfway in between Aasiat and Disko Island. From there we sailed to Qeqertarsuaq (God Haven) on the Southside of Disko Island. Then we went to Oqatsut (Rode Bay) and after that to Ilulisat from where we took a walk to Jacobshavn Glacier (this glacier produces 40% of all glacier ice in the world). After that we take a night trip to Ilumanaq, a trip that took us through the ice in front of the mouth of Ilulissat Icefjord in the midnight sun, an otherworldly experience. From Ilumanaq we sail further to a bay close to Qasiganguit, to the little village of Akunnaaq and then back to Aasiat.

In juni 2019 verbleef ik op uitnodiging van Phillipe Hercher aan boord van zijn boot Le Manguier voor een ‘sejour artistique’ in Disko Baai aan de westkust van Groenland. Aan boord was ik naast Phillipe in gezelschap van Louis Adam (FR), Romain Lafarge (FR) en Matthieu Litt (BE). We voeren van Aasiaat naar het eilandje Kitsisarsuit (Kronprinsen Ejland) halverwege tussen Aasiaat en Disko Eiland. Daarna gingen we door naar Qeqertarsuaq (God Havn) aan de zuidkant van Disko Eiland. Vandaaruit gingen we door naar Oqaatsut (Rodebaai) op Groenland. Na Oqatsut voeren we naar Ilulisat waar we naar de Jacobshavn-gletsjer lopen (deze gletsjer stoot 40% van al het gletsjerijs in de wereld uit in zee). Daarna voeren we in de nacht door naar Ilimanaq (Klaushavn), de tocht door het ijs voor het IJsfjord van Ilulissat langs in de middernachtszon is onwerelds. Vanuit Ilumanaq voeren we door naar een baai in de buurt van Qasigannguit, naar Akunnaaq en weer terug naar Aasiaat.

With many thanks to/Met veel dank aan: Philippe Hercher and Louis Adam

On February 1, 2019 I was interviewed by Peter Nijenhuis for his blog De Wereld Werkt in Arnhem. Our conversation about drawing in general and more specifically the drawings I made as a result of my residency in Svalbard was published on his blog under the title I HAVE NOTHING TO SELL.

Op 1 februari 2019 werd ik door Peter Nijenhuis geïnterviewd voor zijn blog De Wereld Werkt in Arnhem. Ons gesprek over tekenen in het algemeen en meer in het bijzonder de tekeningen die het resultaat zijn van mijn verblijf op Spitsbergen is op zijn blog gepubliceerd onder de titel IK VERKOOP NIKS.

Many thanks to/ met dank aan: Peter Nijenhuis & Chris Kennedy

Scale model for Scatmobile (scale 1 : 10)
Wood, plastic, brass, paper and 3D print – 49,3 x 23,1 x 20 cm – 2019

Schaal model voor Scatmobiel (schaal 1 : 10)
Hout, plastic, messing, papier en 3D print – 49,3 x 23,1 x 20 cm – 2019

In preparation for my stay in Galleri Svalbard I visited the depots of the Maritime Museum in Amsterdam where they have the first (and second) edition of the book The true and perfect description of three voyages so strange and woonderfull, that the like hath neuer been heard of before: done and performed three yeares, one after the other, by the ships of Holland and Zeland, on the north sides of Norway, Muscouia, and Tartaria, towardsthe kingdomes of Cathaia & China by Gerrit de Veer. I later found out there is a Latin translation from 1598 in the library of Galleri Svalbard. The story is an account of Willem Barents and Jacob van Heemskerck’s ill-fated expedition of 1596, which saw its 17 members stranded on Nova Zembla for ten months during the polar winter. Before they stranded on Nova Zembla Barents discovered Bear Island and Spitsbergen by accident.

Ter voorbereiding op mijn verblijf in Galleri Svalbard bezocht ik het depot van het Scheepvaartmuseum in Amsterdam om de eerste en tweede editie van Waerachtighe beschryvinghe van drie seylagien/ter werelt noyt soo vreemt ghehoort van Gerrit de Veer in te zien. In de bibliotheek van Galleri Svalbard hebben ze de Latijnse vertaling van het boek van Gerrit de Veer uit 1598 zo bleek later. Het boek beschrijft de mislukte poging van Willem Barents en Jacob van Heemskerck om via de noordoostpassage India en China te bereiken. Tijdens de expeditie loopt het schip van Barents vast in het ijs rond Nova Zembla en zit de 17 koppige bemanning daar gedurende 10 maanden vast in een zelfgebouwd onderkomen. Alvorens te stranden op Nova Zembla ontdekt Willem Barents Bereneiland en Spitsbergen als gevolg van een navigatiefout.

In order to structure my thoughts I decided to make a series of drawings based upon the engravings on de Veer’s book. This series of drawings will be at the core of the installation that I intend to make further to my stay at Spitsbergen.

Om mijn gedachten wat meer te ordenen heb ik op een gegeven moment besloten om een serie tekeningen te gaan maken die gebaseerd is op de serie gravures in het boek van de Veer. Deze reeks tekeningen vormen de kern van de installatie die ik wil maken naar aanleiding van mijn verblijf in Spitsbergen.

1-4 juni
Inkt, potlood, pen, waterverf, acryl en gouache op papier – 2017 – 88,5 x 138 cm
21-22 juni
Inkt, potlood, waterverf en gouache op papier – 2017 – 71 x 103 cm
15 augustus
Inkt, potlood, waterverf en gouache op papier – 71,5 x 108,5 cm – 2017
26 augustus
Inkt, potlood, waterverf en gouache op papier – 71 x 112 cm – 2017
28 augustus
Inkt, potlood, waterverf en gouache op papier – 71 x 96 cm – 2017
15 september
Inkt, potlood, waterverf en gouache op papier – 45 x 60 cm – 2017
17 september
Inkt, potlood, waterverf, gouache en acryl op papier – 85 x 109,5 cm – 2018
25 september
Inkt, potlood, waterverf, gouache en acryl op papier – 70 x 96 cm – 2017
25 oktober
Inkt, potlood, waterverf en gouache op papier – 79,5 x 140 cm – 2018
7 / 9 december
Inkt, potlood, waterverf en gouache op papier – 60 x 88,5 cm – 2018
12 februari
Inkt, potlood, waterverf, acryl en gouache op papier – 60 x 88,5 cm – 2018
29 mei
Inkt, potlood, waterverf en gouache op papier – 60 x 88,5 cm – 2018
30 mei
Inkt, potlood, waterverf en gouache op papier – 60 x 88,5 cm – 2018
12 & 13 juni
Inkt, potlood, waterverf, acryl, gouache en collage op papier – 140 x 251 cm – 2018
17 juni
Inkt, potlood, waterverf, acryl, gouache en collage op papier – 83 x 143 cm – 2018
28 & 29 juni
Inkt, potlood, waterverf, acryl en gouache op papier – 117 x 244 cm – 2018
1 juli
Inkt, potlood, waterverf en gouache op papier – 90 x 143 cm – 2018
21 juli
Inkt, potlood, waterverf en gouache op papier – 95,8 x 145,5 cm – 2018
28 juli
Inkt, potlood, waterverf, gouache en acryl op papier – 114,6 x 244 cm – 2018
16 / 20 augustus
Inkt, potlood, waterverf, gouache en acryl op papier – 140 x 285 cm – 2018

Pencil, permanent marker, ink, watercolour and gouache on paper – 82 x 142,5 cm – 2018
Commisioned by Rotterdam City Archives en Center for the Visual Arts Rotterdam.
Collection Rotterdam City Archives

Hugh Maaskant’s Technikon gebouw in Rotterdam  – potlood, permanente viltstift, Oost-Indische inkt, waterverf en gouache op papier – 82 x 142,5 cm – 2018
Een opdracht van het Stadsarchief Rotterdam en Centrum Beeldende Kunst Rotterdam.
Collectie Stadsarchief Rotterdam

Between July 17 and August 15 2018 I did a residency in Galleri Svalbard in Spitsbergen related to a long-running project I’m working on. Starting point for the project is an installation that I made in 2013, The Hyperborean Garden. The idea was to go deeper into themes that were raised in that particular work. Partly due to the many newsletters I got from Arctic Centre from the University of Groningen, from Artica Svalbard and the Svalbard Science Forum my focus gradually shifted from the original idea, the role of Arctic and Antarctic (boreal) myths in the world of the far right towards the effects of human behavior on the ecosystem, in this case that of the North.

I particularly liked Michel Serres reflections on the relation between nature and culture and the way he analyzes the origins of the world’s contemporary environmental problems. He does so through the proposition that our cleanliness is our dirt by which he means that our desire to possess the world by ‘cleaning’ or claiming it for ourselves and then throwing the consequent dirt and detritus beyond the bounds of what we deem ‘propre’ has brought about the ruination of ourselves and our world*.

All this should lead to an installation that explicitly combines my drawings and spatial work.

Tussen 17 juli en 15 augustus verbleef ik bij Galleri Svalbard in Spitsbergen in verband met een langlopend project waar ik aan werk. Uitgangspunt voor het project is een installatie die ik in 2013 maakte, The Hyperborean Garden. Het idee was om dieper in te gaan op thema’s die daarin werden aangesneden. Mede door de vele nieuwsbrieven die ik las van het Arctisch centrum van de Rijksuniversiteit Groningen, van Artica Svalbard en Svalbard Science Forum verschoof de focus van dit project in de loop van de werkperiode van het aanvankelijke idee, de rol van arctische en antarctische (boreale) mythes in het ‘denken’ van extreem rechts naar de gevolgen van menselijk gedrag op het ecosysteem in het Noorden.

Ik vind met name Michel Serres ideeën over de relatie tussen natuur en cultuur interessant en de wijze waarop hij de oorsprong van de hedendaagse milieu problemen analyseert. Dit doet hij door middel van de stelling dat onze reinheid onze vuil is. Daarmee bedoelt hij dat onze wens om ons de wereld toe te eigenen door haar te ‘zuiveren’ en dan vervolgens het daaruit voortvloeiende vuil buiten de grenzen van wat we ‘propre’ (schoon en eigen) achten te dumpen nu lijkt te gaan leiden tot de ondergang van onszelf en onze wereld.

Dit alles moet leiden tot een installatie waarin mijn tekeningen en ruimtelijke werk voor het eerst nadrukkelijk samen komen.

* Sacred Dirt by Susan Stewart, a review of Michael Serres book Malfeasance in Los Angeles Review of Books

Many thanks to/met dank aan: Jan Martin Berg, Stephan Linden en Daria Khelsengreen (Galleri Svalbard), Maarten Loonen (Universitair hoofddocent Arctische Ecologie en manager Nederlands Arctisch Station in Spitsbergen), Rudolf Denkmann (Alfred Wegener Institute, Ny-Ålesund) and CBK Rotterdam for their financial support (O & O bijdrage)

Ink, pencil, watercolor and gouache on paper – 44,5 x 60,5 cm – 2018

4 studies voor een deel van de Spitsbergen installatie – Inkt, potlood, waterverf en gouache op papier – 44,5 x 60,5 cm – 2018

 

In the second week of my stay in Svalbard I went on visits to the Russian settlements of Barentsburg and Pyramiden.

Barentsburg is the second-largest settlement on Svalbard situated on the Grønfjord (part of Isfjorden) with about 450 inhabitants, almost entirely Russians and Ukrainians. Barentsburg is the only remaining Russian permanent settlement on Svalbard. Svalbard is under full Norwegian sovereignty, but according to a 1920 treaty all signatory countries (40 in total) are granted non-discriminatory rights to fishing, hunting and exploring mineral resources. For Russia that means coal mining. Barentsburg started as a Dutch mining town in the 1920s. In 1932 the Rotterdam based Dutch Spitsbergen Company (Nespico) sold their concession to the Soviet Union due to financial troubles. Since then coal mining is conducted by the Soviet company Arktikugol . Pyramiden was a Russian settlement and coal-mining community situated on the Billefjorden which is also part of Isfjorden. Founded by Sweden in 1910 and sold to the Soviet Union in 1927, Pyramiden was closed in 1998 and has since remained largely abandoned with most of its infrastructure and buildings still in place.

Tijdens de tweede week van mijn verblijf in Spitsbergen bezocht ik the Russische nederzettingen Barentsburg en Pyramiden.

Barentsburg is de op een na grootste nederzetting in Spitsbergen en ligt aan de Grønfjord (deel van de Isfjord). Barentsburg heeft zo’n 450 inwoners, voornamelijk Russen en Oekraïners. De plaats is geheel gericht op het delven van steenkool. In 1920 werd Spitsbergen tijdens een conferentie in Parijs middels het Spitsbergenverdrag onder Noors toezicht geplaatst. Noorwegen liet in het verdrag toe dat buitenlandse maatschappijen er onder eigen regels konden werken, zonder volledig rekening te hoeven houden met het Noorse toezicht. Ongeveer 40 landen tekenden het verdrag, waaronder Rusland in 1924. De naam Barentsburg werd in 1924, door de directie van de N.V. Nederlandsche Spitsbergen Compagnie (Nespico) uit Rotterdam gegeven aan de Nederlandse mijnbouwnederzetting die voorheen simpelweg vernoemd werd naar het fjord waar het lag, Green Harbour. Vanwege financiële problemen was de Nederlandsche Spitsbergen Compagnie uiteindelijk genoodzaakt al haar claims op Spitsbergen, waaronder Barentszburg, te verkopen. In 1932 nam het Sovjet Staatsbedrijf Trust Arktikugol de Nederlandse eigendommen op Spitsbergen over. Pyramiden was een Russische mijnbouwplaats aan een uitloper van de Isfjord genaamd Billefjord. Het plaatsje werd in 1910 gesticht door de Zweden en in 1927 verkocht aan de Russen. Sinds 1998 is de mijn bij Pyramiden gesloten en tegenwoordig is het dorpje grotendeels verlaten maar de infrastructuur en gebouwen zijn nog deels intact.

Six drawings I made in my studio in Rotterdam and at Galleri Svalbard in Spitsbergen in 2017 and 2018 for what could be part of the installation.
Ink, pencil and watercolor on paper – various sizes – 2017-2018

Zes tekeningen die ik in 2017 en 2018 maakte in mijn studio in Rotterdam en Galleri Svalbard in Spitsbergen voor wat de nieuwe installatie zou kunnen worden.
Inkt, potlood en waterverf op papier – diverse afmetingen – 2017-2018

These renderings will be used to make a 3d print for the pedals in the Humvee sculpture.
The digital drawings were made by Ronald van Lit (Lumen Breda) and Tim Roemaat in 2018.

Deze renderingen dienen voor het maken van een 3D print voor de pedalen in het Humvee beeld.
De digitale tekeningen zijn gemaakt door Ronald van Lit (Lumen Breda) en Tim Roemaat in 2018.